Verwachtingen...
16 september 2021
Wilco Hoekman
Art director
Laatst zei iemand tegen mij: " Je verwacht teveel van anderen…" Okay. Dat was een nadenkertje. Ik ben inderdaad een perfectionist, privé, maar zeker als vormgever. En ik ga er eigenlijk van uit dat een ander dat dan ook is. Want, moet ik dan alles zelf gaan doen, om een ontwerp te krijgen zoals ik het wil hebben? Ben ik dan eigenwijs, omdat het altijd zo moet zoals ik in mijn hoofd heb? Maar als ik toegeef dat iemand anders iets niet zou kunnen, moet ik dan tevreden zijn met minder? En me daar vervolgens aan ergeren, omdat het net niet is zoals ik wil?
Misschien ben ik stiekem wel op zoek naar waardering. Van wat ik zelf allemaal goed doe.
Wat ik allemaal perfect kan. Dat ik altijd overal aan denk (denk ik). En misschien is die ander waar ik zoveel van verwacht daar ook wel naar op zoek. En geef ik dat niet. Ben ik teveel met mijzelf bezig? Te weinig met een ander? Of doe ik het juist voor een ander?
De lat ligt hoog
Ja, ik leg de lat hoog. Heel hoog. Voor mezelf, maar ook vaak voor anderen. Ik verwacht dat anderen dingen zouden moeten kunnen die ze niet kunnen (of nog niet kunnen). Dat machines moeten doen wat ze moeten doen. En niet gaan lopen zeuren of vastlopen. Ik hou van kwaliteit. Ik hou van uitdagingen. Het plaatje moet kloppen, er moet een gedachte achter zitten, een verhaal. En ja, dat geeft zeker spanning - gaat mij dit eigenlijk wel lukken - maar als iets uiteindelijk gelukt is wordt ik daar blij van. En ja, soms gaat het ook niet goed. Maar daar leer ik weer van.
'' Je verwacht te veel van anderen...''
Ik word niet blij van klanten die ‘even iets leuks’ of ‘even iets snel’ willen hebben. Ik wil er aandacht aan geven. Iemand vraagt mij om mijn diensten, heeft mij nodig, dus wil ik laten zien dat ik kan helpen, dat goed kan, ja zelfs boven verwachting. En iets aandacht geven kost tijd, soms ook wat meer geld. Maar het lijkt soms dat zulke klanten ook geen waardering hebben voor wat je doet. Je moet gewoon ff wat maken, dan kunnen zij weer verkopen, maakt niet uit hoe het eruit ziet. Alles mag erop! Schreeuwende teksten, liefst heel lang, alles vet en groot, foto’s natuurlijk! Om die vervolgens te bedekken met korting labels en prijzen. 300 logo’s en social media icons erop en oja, de website nog… En ze willen niet horen dat ik dat iets anders zou aanpakken. Ik kan dan zeggen, prima, wat jij wil…Maar dat lukt me niet. Dan moet ik iets bedenken waar ik niet achter kan staan. Ik kan proberen om daar dan een uitdaging in te zien, maar dat lukt me ook niet. Het geeft me geen voldoening. Ik kan dat niet. Er is geen klik, het wordt nooit wat ik graag zou willen.
Te veel verwachtingen
Maar goed. Ik denk dat ik wellicht iets minder van anderen moet verwachten. Ik kan namelijk zelf ook niet alles. Ik ben ook niet overal goed in. Je hebt nu eenmaal anderen nodig. Iedereen heeft zijn eigen sterke kanten. Maak gebruik van elkaars kwaliteiten. Zo heb ik ook klanten nodig om te kunnen blijven leren en groeien. Klanten die wél bij me passen. Waar ik een leuke band mee kan opbouwen, omdat we dezelfde interesses en raakvlakken hebben. Misschien ben jij dat wel. En misschien mag ik dan wel van je verwachten dat je:
• Moet weten dat ik met alle liefde je verhaal wil aanhoren en op een toffe manier wil vertalen naar creatieve en onderscheidende uitingen
• Waardering hebt voor wat ik doe en wat ik maak.
• Mijn expertise ziet
• Ook staat voor kwaliteit
• Snapt dat dat vaak iets meer tijd (en geld) kost
• Daarmee vaak meer mee verkoopt of onder de aandacht komt.
• Uiteraard je mening mag geven. Naar elkaar luisteren is heeeeel belangrijk!
• Het op prijs stelt dat we door samen te werken uiteindelijk komen tot iets wat we allebei niet verwacht hadden. Dat is toch gaaf?
• Of verwacht ik dan weer teveel?
Zomaar even een stukje van me afgeschreven naar aanleiding van die ene opmerking. Het zette mij aan het denken. En als ik dit zo lees en schrijf (vanuit frustratie? of vanuit zelfreflectie? Of op zoek naar herkenning?) denk ik dat ik altijd op zoek ben naar het beste. Bij mijzelf. Voor mezelf. Maar ook bij een ander en voor een ander. Maar die ander geeft misschien wel al alles, en kan niet beter. Dat moet ik leren waarderen. Accepteren. En samen gaan voor het beste. En door dat samen te doen leer ik misschien nog eens dat het dan nog beter kan worden! Iets wat ik dan waarschijnlijk niet had verwacht.